Karel de Grote was familie van de Karolingen.

Hij was geboren op 2 april 742 N.C in het Frankische Rijk en werd keizer op 25 december 800 N.C. van het West-Romeinse Rijk. Dit was in de middelleeuwen.

Deze kleinzoon van Karel Martel kreeg de bijnaam "de Grote" en gold sinds de middeleeuwen als een van de belangrijkste heersers van het Westen. Door zijn kroning op eerste kerstdag 800 in Rome, werd het keizerschap in West-Europa hersteld.

 

Karel de Grote werd op 29 december 1165 door paus Paschalis III heilig verklaard. Karel de Grote werd beschouwd als iemand die de vrede terugbracht in zijn rijk.

 

Karels familie was al machtig in het rijk. Pepijn de Korte was zijn grootvader en de koningin Bertrada van Laon zijn grootmoeder. In 771 werd hij koning van het rijk der Franken, dat ook de latere Nederlanden werd. Zijn gehele regeringsperiode door trok Karel rond en voerde oorlogen. Tegen de islamitische heersers van het Iberische schiereiland, tegen de Langobarden in het zuiden en tegen de Denen en de Saksen in Noordwest-Europa. Dit was niet zonder succes, want Karel wist het Frankische rijk uit te breiden tot een rijk dat grote delen omvatte. Karel de Grote was de belangrijkste vorst van de vroege middelleeuwen.