300 jaar geleden heerste de laatste keizer van het West-Romeinse Rijk. Nu werd dat rijk hersteld door keizer Karel. Hij heerste immers over alle christelijke landen van het vaste land van Europa.

De Saksenoorlogen                                                                                                                                  

In de zomer van 772 begonnen de durende Saksenoorlogen. Deze oorlogen duurden tot 804 N.C. De strijd werd  gevoerd, totdat het doel veranderde. In 777 werd Saksen ingedeeld in kerkelijke provincies onder leiding van een bisschop.

 

In 782 werd de Frankische indeling in graafschappen (een gebied dat door een graaf bestuurd word) ingevoerd. In dat jaar werden op een dag 4.500 Saksische gedwongen zich tot het christendom te bekeren. Als ze dit niet deden, zouden ze onthoofd worden. Dit word het Bloedbad van Verden genoemd. Het Saksische verzet onder leiding van Widukind duurde, ondanks de Frankische maatregelen nog lange tijd voort. De Saksische adel werkte uiteindelijk in meerderheid mee. Toch brak er in 792 opnieuw een opstand uit. In 802 werd het Saksische volksrecht getekend en door Karel erkend. Saksen werd kort daarop als definitief deel van het christelijke Frankische Rijk gezien.

Onderwerping van de Langobarden

In maart 773 kwam een paus bij het hof van Karel om hulp vragen tegen de Langobarden (een stam waarbij zich veel Germanen hadden aangesloten). Karel ging in op dit verzoek, en in 774 veroverden de Franken Pavia. Karel liet zich in 774 zelfs tot koning van de Langobarden kronen.

 

Krijgstochten tegen de Moren

De oorlog tegen Spanje in 778 was niet zo succesvol als die tegen de Langobarden. Tijdens de terugtocht werd een deel van het Frankische leger door heidenen in de slag bij Roncevaux vermoord. Hierbij viel ook een graaf van het vernietigde Frankische leger.                                                      Aquitanië werd als een onderkoninkrijk voor Karels minderjarige zoon Lodewijk ingericht. Samen met zijn tot onderkoning van Italië uitgeroepen broer Pepijn werd hij in 781 door de paus gekroond.

Bretonse Mark

Bretagne wist gedurende de hele regering van Karel zijn onafhankelijkheid te bewaren. In 786 trokken de Frankische troepen nog plunderend door Bretagne, maar ze konden het land niet onderwerpen. In 790 benoemde Karel zijn negenjarige zoon Karel de Jongere tot markgraaf van de Bretonse Mark en koning van Neustrië. Ook hier waren het bestuur en de militaire leiding in handen van ervaren hovelingen.